dinsdag 2 augustus 2016

Bijvoet


Bijvoet - Artemisia vulgaris
 
Bijvoet behoort tot de Composietenfamilie.

De naam is ontstaan uit het oud Hoogduitse woord biboz, later bivuoz. Dit is een oud werkwoord wat stoten/botsen betekent. Bedoeld werd dat het kruid werd fijngestampt en als specerij werd gegeten. De plant is nauw verwant met de absint-alsem, die reeds door de Egyptenaren werd gebruikt.

Ook is het verhaal bekend (al sinds 23-79 na Chr.) dat als je deze plant in je schoenen doet, je moeheid zou voorkomen. Plinius beschreef dit. Dit verhaal bleef honderden jaren bestaan want ook Rembert Dodoens  (17de eeuw) haalt dit aan. Bijvoettakjes kun je tijdens een lange wandeling, als je pijn in je voeten krijgt, in je schoen doen om de vermoeidheid weg te nemen en blaren te voorkomen!
Er zijn meerdere verklaringen voor de wetenschappelijke naam.

Artemisia zou kunnen afstammen van het Griekse artemès (gezond), vanwege de vele geneeskrachtige eigenschappen van de soorten van dit geslacht.

Een tweede mogelijkheid is dat de naam is afgeleid van de godin van geboorte en vrouwen: Artemis Eileythyia (de planten werden gebruikt bij vrouwenziektes).

De plant kan ook verwijzen naar Artemisia. Ze was de zus en vrouw van de Grieks/Perzische koning Mausolus en ze regeerde na zijn dood in 353 v. Chr. over Halicarnssus en deze omgeving. Om haar te ere bouwde ze een geweldig graf, Mausoleum genaamd, dat één van de zeven wereldwonderen is.

Vulgaris betekent gewoon.

Bijvoet is een echte kosmopoliet. Hij komt echt overal voor, als het verspreidingskaartje ook weergeeft. De plant prefereert dan ook zandgrond. Dus op elk braakliggend terrein is het de eerste plant die er groeit. De onderste bladeren zijn gesteeld en veerdelig. De bovenste zijn enkel- of dubbel veerdelig en stengelomvattend. Er zijn lancetvormige slippen aanwezig. Ze zijn viltig behaard van onderen.

In de middeleeuwen dacht men dat Johannes de Doper een krans van bijvoet om zijn middel droeg en daarom noemt men de plant ook wel Sint-Janswortel. De wortel van bijvoet werd tegen de muur van een huis gespijkerd om de duivel of andere boze geesten te bannen. Er werden ook gevlochten kransen van bijvoet aan een huis of schuur bevestigd om het te beschermen tegen brand en blikseminslag. Een bosje opgehangen in de stal, houdt vliegen van het vee af.

De wierook van bijvoet wordt gebruikt bij rituele reiniging van mensen en ruimte


Bijvoet wordt van oudsher gebruikt om vermoeide reizigers te laten opknappen en hen tegen boze geesten en wilde dieren te beschermen. Romeinse soldaten legde het in hun sandalen tegen pijnlijke voeten, vandaar de naam 'bij'-voet. In 1656 schreef William Coles: "Als een infanterist het 's ochtends in zijn schoenen legt, kan hij voor de middag 40 mijlen afleggen zonder vermoeid te worden."

Bijvoet werd door arme mensen als tabak gebruikt, afzonderlijk of met andere kruiden. Ook bier werd met Bijvoet gekruid.

In de oosterse geneeskunde maakt men van een daar voorkomende soort Artemisia gebruik voor een aan acupunctuur verwante behandeling waarbij kleine hoopjes bladeren op speciale punten op de huid worden verbrand. 

Bijvoet is lange tijd gebruikt voor de behandeling van epilepsie en dient nog steeds als plantaardig middel wegens zijn heilzame werking op de vrouwelijke constitutie.

Bijvoet werd (wordt) voornamelijk gebruikt in de volksgeneeskunst en de homeopathie. Overigens maakt men meer gebruik van de “sterkere broeder”, de absint-alsem (Artemisia absinthium). Beide worden ze gebruikt om de maag- en darmsapproductie te stimuleren. Ze verbeteren ook de galvloed en de galproductie in de lever. Voor de bijvoet geldt een wat mildere werking, wat in bepaalde gevallen wel gewenst kan zijn.

Bijvoet harmoniseert als je zenuwen uit balans zijn, het kan zelfs het hoger zelf en lager zelf met elkaar harmoniseren en wellicht psychoses voorkomen.


Bijvoetthee is een middel tegen maag- en darmstoringen die gepaard gaan met een slechte adem en onaangenaam ruikende diarree.  Ook bij aambeien, stenen, gal-, blaas- en leverklachten, zenuwkwalen, algemene zwaktes met hoofpijn en misselijkheid geeft men bijvoet.

Bijvoetthee wordt als volgt bereid:

1 flinke theelepel gesneden bijvoetkruid wordt met ¼ liter kokend water overgoten. Slechts 1 à 2 minuten laten trekken en afzeven. Naar behoefte kan men (liefst ongezoet) 1 tot 3 maal daags een kopje van deze thee drinken. De bittere smaak moet daarbij voor lief genomen worden. Die smaak wordt veroorzaakt door de bitterstoffen en etherische olie. Door de thee te zoeten raakt men de smaak niet kwijt. Zuur en zoet kunnen gemengd worden, maar bitter en zoet niet.

Overdoseringen moeten in ieder geval worden vermeden. In dat geval hoeft men geen bijwerkingen te verwachten. Tijdens de zwangerschap wordt de thee ook afgeraden.  Het wekt de geboorte op.
 
Bijvoet als smaakmaker:

Voor veel lekkerbekken maakt bijvoet een gebraden gans of een vette eend tot een aromatische heerlijkheid.  Bijvoet is dan ook een kruid voor vette en zware spijzen.  De aromatische bitterstof prikkelt de eetlust en stimuleert de klieren die de verteringssappen produceren. Het verteren van het zware eten wordt daardoor bevorderd.

Een goed kruidenmengsel voor kaas- en eierspijzen is: 5 gram bijvoet, 3 gram bazielkruid, 3 gram tijm en 2 gram rozemarijn.  Dit mengsel wordt fijngewreven en gezeefd. Het vormt dan ook een goede vervanging voor zout, vooral voor mensen die zoutloos willen eten.

De Engelse naam ‘mugwort’ heeft te maken met het feit dat bijvoet gebruikt werd bij het op smaak brengen van bier, voordat men hop ging gebruiken. Men gebruikte het gedroogde kruid en nooit het verse en daarmee werd een soort likeur gemaakt die vervolgens toegevoegd werd aan bier.

Arme mensen gebruikten bijvoet vroeger als tabak.  Het effect van bijvoet kan mild euforisch zijn, dromerig, vooral als het gerookt wordt, maar bijvoet is licht giftig, dus niet langdurig gebruiken, want dan brengt het schade toe aan je zenuwstelsel.  (Het heeft een hoog Thujon gehalte en dat is licht giftig in grote hoeveelheden).

 

Disclaimer:

"Wilde planten in Brugge" is niet verantwoordelijk voor eventuele schade, van welke aard dan ook, als gevolg van het gebruik van planten voor medische of culinaire doeleinden.  “Wilde planten in Brugge” kan niet aansprakelijk gesteld worden voor aanspraken die voortkomen uit de verkeerde determinatie van een kruid of het verkeerde gebruik ervan in de ruimste zin van het woord. Dit artikel vervangt niet het deskundig advies van een arts of een erkend fytotherapeut.

 

Bronnen:






Handboek van geneeskrachtige kruiden (M. Pahlow)
 

2 opmerkingen:

Leo Bijvoet zei

Mooie blog. Ben zo vrij geweest om deze blog over Bijvoet inclusief een mooie foto ook op te nemen in het artikel "Betekenis Bijvoet" op onze website www.bijvoet.org.

Wildeplanteninbrugge zei

Dankjewel Leo