Speenkruid - Ficaria verna verna
Ficaria is afgeleid van het Latijnse woord Ficus (Vijg), vanwege de vorm van de wortelknolletjes. Verna betekent van de lente.Oude namen voor deze plant zijn 'vijgwortel', 'oaneklootjes' en 'katteklootjes'. De naam 'speenkruid' is volgens sommigen afgeleid van de vorm van de knollen, die op kleine speentjes lijken. Volgens anderen is de naam afgeleid van de toepassing tegen aambeien, oftewel speen. (Op bijgaande foto's zijn die knolletjes goed te zien.)
Speenkruid is een inheemse wilde plant met glanzende niervormige blaren en gele 'boterbloemachtige' bloempjes. Het vormt een groen tapijt van nauwelijks 5-10 cm hoog.
Het is een vroege bloeier, die prima een plekje kan krijgen onder bomen en heesters die laat in blad komen. Het plantje verspreidt zich via okselknolletjes, en wordt door sommige mensen als onkruid beschouwd.
Het is echter een plantje dat kleur geeft in het vroege voorjaar als er nog weinig andere bloemen bloeien, en half mei is het laatste spoor van het plantje alweer verdwenen.
Het gewoon speenkruid komt voor op plaatsen zoals slootkanten, wegkanten, parken en loofbossen. Het is een schaduwplant wat betekent da...t het gewoon speenkruid onder struiken en bomen groeit.
De blaadjes bevatten veel vitamine C en kunnen gebruikt worden in salades. Neem dan wel de bladeren voor de bloei, want tijdens de bloei vormen zich giftige stoffen in de bladeren.
De knolletjes lijkenop spenen van de koe. Een uierontsteking bij een koe werd vroeger behandeld met de grondknollen van het gewoon speenkruid.
Bron: www.wildebloemen.info
De belangrijkste toepassing in de volksgeneeskunde van speenkruid is tegen aambeien. De wortels van speenkruid hebben enigszins de vorm van aambeien. Volgens de signatuurleer kenmerkt dat de werking van de plant tegen deze ziekte. De bladeren van speenkruid bevatten een grote hoeveelheid vitamine C en werden vroeger bij scheurbuik ingezet. Het werd van de 16e tot 19e eeuw meegenomen op lange zeereizen waarbij altijd een tekort was aan verse groente en fruit en dus vitamine C. Bij het drogen van de oudere bladeren ontstaat er een giftige stof; van het poeder hiervan werd vroeger in de Europese Alpen een vergif gemaakt wat op pijlen werd gesmeerd.
(bron: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/natuurgeneeswijze/123380-de-geneeskracht-van-speenkruid.html )
Disclaimer bij het gebruik van deze blog
De knolletjes lijkenop spenen van de koe. Een uierontsteking bij een koe werd vroeger behandeld met de grondknollen van het gewoon speenkruid.
Bron: www.wildebloemen.info
De belangrijkste toepassing in de volksgeneeskunde van speenkruid is tegen aambeien. De wortels van speenkruid hebben enigszins de vorm van aambeien. Volgens de signatuurleer kenmerkt dat de werking van de plant tegen deze ziekte. De bladeren van speenkruid bevatten een grote hoeveelheid vitamine C en werden vroeger bij scheurbuik ingezet. Het werd van de 16e tot 19e eeuw meegenomen op lange zeereizen waarbij altijd een tekort was aan verse groente en fruit en dus vitamine C. Bij het drogen van de oudere bladeren ontstaat er een giftige stof; van het poeder hiervan werd vroeger in de Europese Alpen een vergif gemaakt wat op pijlen werd gesmeerd.
(bron: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/natuurgeneeswijze/123380-de-geneeskracht-van-speenkruid.html )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten