Momenteel bloeit de meidoorn, (geslacht Crataegus), ook wel haagdoorn genoemd is een bladverliezende plant met vaak getand of gelobd blad. De meidoorn is een groot geslacht van doornige struiken of kleine bomen in de rozenfamilie.
De meidoorn is als heg zeer geschikt voor het afscheiden van vee. De eerste landbouwers in de prehistorie gebruikten de meidoorn voor vlechthagen ter bescherming van erf en akker.
In Vlaanderen komen twee soorten Meidoorn voor, namelijk de Eenstijlige Meidoorn (Crataegus monogyna) en de Tweestijlige Meidoorn (Crataegus laevigata). Ze behoren tot de Rozenfamilie (Rosaceae). Het is een struik of kleine boom met diep ingesneden bladeren met ondiep gezaagde bladraden. Bij de eenstijlige variant zijn de bladeren tot ongeveer het midden van het blad ingesneden, terwijl de bladeren van de tweestijlige variant tot ongeveer op één derde van het blad zijn ingesneden. Van mei tot juni bloeit de struik met schermvormige bloemtrossen die wit tot roze van kleur zijn. De bloemetjes hebben vijf kelkbladen en vijf kroonbladen. De Eenstijlige Meidoorn heeft (uiteraard) één stijl en violette meeldraden. De Tweestijlige Meidoorn heeft twee stijlen en rode meeldraden. In de herfst vormt de plant kleine steenvruchten die rood van kleur zijn en enigszins ovaal van vorm.
Citaat: https://www.scentandspice.nl/artikelen/meidoorn/
-9732.jpg)
Meidoornvruchten worden al minstens gedurende 12.000 jaar gegeten, zo blijkt uit archeologische vondsten.
Alle meidoornsoorten hebben gelijksoortige medicinale werkingen. Bladeren, bloemen en vruchten worden medicinaal gebruikt, maar sinds kort is de werking wetenschappelijk aangetoond. De boom verlaagt de bloeddruk en bevordert de doorbloeding van de hartkransaders. De meidoorn wordt ook wel gebruikt bij hartklachten en nabehandeling hartinfarct. De boom moet langdurig worden gebruikt, maar het medicijn heeft weinig bijwerkingen en wordt goed verdragen
(FLEISCHHAUER, ET.AL., 2017, pp. 138-139).
In de Middeleeuwen werd deze plant gebruikt bij slapeloosheid, duizeligheid, pleuritis (longvliesontsteking), jicht, diarree en bloedingen. In de 16e eeuw schreef men meidoornbessen voor om overvloedige menstruatie te remmen. In de 17e eeuw meende men dat de vruchten goed zouden zijn voor het hart en aderverkalking zouden tegen gaan. In de 19e eeuw werd de plant regelmatig gebruikt om zijn hartversterkende eigenschappen.
Bron: https://www.hunebednieuwscafe.nl/2016/12/meidoorn/
Bronnen en meer info:
https://www.scentandspice.nl/artikelen/meidoorn/