Robertskruid - Geranium robertianum
Hier tegen een geveltje in de Westmeers.
Het robertskruid is een plant uit de ooievaarsbekfamilie (Geraniaceae). Het is een een- of tweejarige, tot 50 cm hoge plant. De naam robertskruid zou of afgeleid zijn van de kleur rood of van Robert de Molesme die in de elfde eeuw dit kruid als geneesmiddel aanbeval. (Wikipedia)
Volgens sommigen komt de Nederlandse naam van de Franse abt Sint-Robert, die in de elfde eeuw de cisterciënzer kloosterorde stichtte. Volgens anderen is de naam afgeleid van herba rubea (rood kruid). Geranium komt van het Griekse geranios (kraanvogel), omdat de vrucht enigszins lijkt op de snavel van een kraanvogel. Robertianum (robertskruid) is misschien genoemd naar de eerste Salzburger aarstbisschop Rupert of Hrodperth (gestorven in 717), dit vanwege zijn geneeskracht. Het kan echter ook zijn afgeleid van ruber (rood), naar de kleur van de bloem of rode stengel en bladeren in de herfst. Herba ruberta of herba rubra betekent " rood kruid" , wat men later verbasterde tot Robert. (bron: wilde-planten.nl)
Robertskruid is een geneeskruid. Het wordt in de fytotherapie gebruikt. De plant wordt ontdaan van de wortels en het hele plantje wordt ingezet om er een thee, zalf, tinctuur, kompres of gorgeldrank van te maken. In de mondholte wordt het gebruikt als middel om tandvleesontstekingen tegen te gaan. Het gorgelen met een aftreksel of koude thee van robertskruid werkt goed tegen ontstoken amandelen. Robertskruid helpt tegen ontstoken ogen. Je moet dan een oogwassing doen met Robertskruid. Soms wordt Robertskruid voorgeschreven bij een kanker omdat het pijnstillende effecten heeft.
(bron: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/…/101001-robertskruid-e…)
Culpeper (uit “Culpepers Colour Herbal”) , arts, astroloog, botanicus en kruidkundige – 18 oktober 1616 – 10 januari 1654 – gebruikte dit plantje niet voor diabetes, omdat dat in die tijd vast nog niet zo veel voorkwam. Hij zette Robertskruid in tegen nierstenen.
Verder kan het gebruikt worden in de versie van de verse gekneusde bladeren (en daar dan een aftreksel van) om mee te gorgelen bij een zere keel, en kan als lotion gebruikt worden bij geïrriteerde ogen.
Bovendien schijnt het dus ook te helpen bij huidirritatie, en met name dat soort irritatie waar geen enkel ander middel helpt: je doordrenkt dan een doek in het afkooksel om als compres te gebruiken of om mee te deppen. Heel specifiek schijnt Robertskruid heilzaam te zijn bij ontstekingen dicht bij de vingernagels of teennagels.
Wikipedia geeft aan dat het verse kruid bloedstelpend en antisceptisch is. (Verse bladeren op een verse wond leggen). En je kunt al kauwen op het verse blad als je een keelontsteking hebt. Bovendien is het een natuurlijk middel anti muggen als je de verse bladeren fijnwrijft en over je lichaam smeert.
In Dodoens Cruydtboek (1554) staat verder vermeld dat als robertskruid als spoelwater gebruikt wordt, het helpt bij een stinkende adem.
Hildegard von Bingen gebruikte dit kruid bij oogontstekingen, keel- en neusklachten, huidaandoeningen en bloedingen (bron http.plantaardigheden.nl)
Nog meer interessante toepassingen komen uit een of ander boek uit 1796 (in het Nederlands en op diezelfde site plantaardigheden.nl te vinden), waar staat dat het afkooksel goed helpt bij roos op je hoofdhuid en bij barsten en kloven in lippen of tepels. En verder zou het helpen bij kanker.
(bron: http://www.astrologie.ws/kruiden/robertskruid.htm)
Disclaimer bij het gebruik van deze blog
Raadpleeg altijd een arts of een gehomologeerd fytotherapeut voor je planten medicinaal of culinair gebruikt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten