Tuinwolfsmelk - Euphorbia peplus

 

Tuinwolfsmelk is een eenjarige plant uit de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae). De soort komt van nature voor in Midden-Europa en het Middellandse Zeegebied en is van daaruit over de hele wereld verspreid.

Soorten uit het geslacht wolfsmelk zijn altijd te herkennen aan het witte melksap dat de planten afscheiden als je de stengel doorbreekt of bladeren afplukt; bovendien hebben ze een wel heel bijzondere bloeiwijze, die in geen enkel ander geslacht te vinden is.

Zodra een plant beschadigd raakt, komt er uit de wond een dik vloeibaar wit sap, dat opdroogt tot iets wat de wond afsluit. Het is al heel lang bekend dat het sap giftig, en op z'n minst bijtend is. 

Wolf betekent hier 'duivel,' omdat de duivel soms de gedaante van een wolf aan zou nemen Heksenmelk is trouwens ook de officiële naam van een andere wolfsmelksoort (Euphorbia esula).

De naam wolfsmelk is al heel oud. Rond 1150 gebruikte de benedictijnse abdis Hildegard van Bingen in haar geneeskundige werk ‘Physica’ de naam Wulffesmilch voor dit gewas. Eertijds werden diverse soorten wolfsmelk gebruikt tegen wratten of als laxeermiddel. Dat laatste kon ontstekingen van het maagdarmkanaal of serieuze vergiftigingen tot gevolg hebben.

Linnaeus heeft de tuinwolfsmelk in zijn ‘Species Plantarum’ uit 1753 Euphorbia peplus genoemd en zo is daarmee meteen ook de geslachtsnaam Euphorbia bekend geworden, al was die al veel langer in gebruik. Zo beschrijft Dodonaeus (1517-1585) in zijn beroemde ‘Herbarius oft Cruydt-Boeck’ (eerste druk 1554) al hoe het sap van Euphorbia onder die naam in de apotheek gebruikt werd.

De verklaring van de soortaanduiding is het gemakkelijkst. Peplus of peplum is een Latijns woord van Griekse oorsprong voor mantel. Niet zomaar een mantel: een 'prachtgewaad voor vrouwen’, vooral het kleed dat op het feest der Panathenaeën aan de godin Athene werd gebracht. Grappig om te bedenken dat dit nietige plantje zo'n grootse naam draagt.

Alle soorten wolfsmelk zijn giftig, dus hun geschiktheid als diervoedsel is op z'n minst heel twijfelachtig. De meeste dieren blijven uit zichzelf van wolfsmelk af, maar er zijn gevallen bekend van vee dat ziek is geworden door ervan te eten.
Bron: https://www.naturetoday.com/.../nature-reports/message/...

Disclaimer:
"Wilde planten in Brugge" is niet verantwoordelijk voor eventuele schade, van welke aard dan ook, als gevolg van het gebruik van planten voor medische of culinaire doeleinden. “Wilde planten in Brugge” kan niet aansprakelijk gesteld worden voor aanspraken die voortkomen uit de verkeerde determinatie van een kruid of het verkeerde gebruik ervan in de ruimste zin van het woord. Dit artikel vervangt niet het deskundig advies van een arts of een erkend fytotherapeut.