Wilde planten in Brugge: Hopklaver

donderdag 22 juni 2023

Hopklaver - Medicago lupulina

De hopklaver is een kruipende, vaste plant uit de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae of Fabaceae).

Klaver komt mogelijk van een Indo-Germaanse grondvorm glei (smeren), naar het kleverige vocht van de bloemen. Medicago komt van het Latijnse medicus of medica Lupulina komt van lupulus (hopachtig).

https://wilde-planten.nl/hopklaver.htm

Hopklaver komt in grote delen van de wereld voor maar is inheems in geheel Europa, Noord-Afrika, Arabische landen en gematigde delen van Azië. Hopklaver staat op bouwland en op grazige plaatsen, vooral langs wegen. Hopklaver is in Nederland en België algemeen. (Wikipedia)

Planten van het geslacht Medicago zijn nauw verwant aan de echte klavers (Trifolium) en zoete klaver (Melilotus). Net als de echte klaverblaadjes heeft de hopklaver drie blaadjes en een kleine, gele bloem die sterk lijkt op die van de kleine klaver.

Het is een goede bron van nectar voor bijen om honing te maken. Het wordt vaak aangetroffen in natuurlijke weiden en kan worden aangeplant om kunstmatige weiden te creëren, vooral op droog land. De aanwezigheid van hopklaver in het gras kan erop duiden dat de grond stikstofarm is. Omdat hopklaver echter stikstof in de grond binden. De wortels van deze plant kunnen een symbiotische relatie aangaan met stikstofbindende bacteriën. Hierdoor wordt de grond waarop deze plant groeit na verloop van tijd vruchtbaarder. Dit betekent dat hopklaver een effectieve groenbemester is.

Hopklaver wordt soms gebruikt als voederplant. De winterhardheid en het vermogen om te groeien op arme gronden, evenals de neiging om stikstof in de grond te binden, maken het een goede keuze voor weiland, hoewel de voedingswaarde beperkt is. Het wordt begraasd door schapen, maar is niet erg smakelijk voor vee.

Hopklaver wordt vaak beschouwd als een onkruid en een lichte overlast in de tuin. Als je deze plant echter je tuin ziet binnendringen, verwijder hem dan niet meteen! In plaats daarvan zou je eigenlijk gelukkig moeten zijn. Dit ogenschijnlijk vervelende kruid is eigenlijk eetbaar en rijk aan voedingsstoffen. Het heeft zelfs een aantal geneeskrachtige eigenschappen.

De zaden zijn eetbaar. Historici geloofden dat indianen deze zaden roosterden en vermaalden om meel te maken. De zaden kunnen echter verbindingen bevatten die de vertering van eiwitten verstoren. Maar deze verbindingen zullen worden vernietigd als de zaden eerst worden ontkiemd.

Honingbijen lijken dol te zijn op de bloemen. Honing gemaakt van deze bloemen heeft de neiging om ook lekker zoet te smaken.