In het begin van de lente, eind april begin mei, zie je in onze graslanden, bermen en op dijken en taluds de eerste zuringplanten bloeien. Het is de Veldzuring, Rumex acetosa, waarvan de stengels met roodkleurige bloemen een rode kleurschijn over het grasland leggen. De hoogste planten van deze soort zijn de vrouwelijke planten, waaraan uiteindelijk de vele rode vruchtjes te zien zijn. Deze blijven tamelijk lang aan de planten zitten totdat ze rijp zijn en afvallen. Veldzuringen hebben niet al te grote bladeren die onderin de plant gesteeld zijn en bovenin stengelomvattend. In de oksels van deze laatste ontstaan de bloeistengels.
https://www.floravannederland.nl/planten/veldzuring
Rumex is de oude Latijnse naam voor zuring en acetosa is afgeleid van het Latijnse acetum voor azijn: dus een zuur smakende zuring. Deze zure smaak wordt veroorzaakt door oxaalzuur, dat ook in rabarber, postelein, spinazie en klaverzuring zit.
De bladeren zijn zwak giftig. De verspreid staande, langwerpig-eironde bladen zijn pijlvormig, breder dan die van geoorde zuring. Ze zijn hoogstens tot zes keer zo lang als breed en niet gekroesd, maar de bladrand is wel enigszins gegolfd. De naar beneden wijzende voetslippen zijn soms in tweeën gespleten. De bladen zijn aangehecht met een tuitje. De bovenste bladen zijn stengelomvattend, maar de wortelbladen zijn lang gesteeld. Ze zijn vaak rood aangelopen.
https://wilde-planten.nl/veldzuring.htm
De Veldzuring is waardplant voor de kleine vuurvlinder (Lycaena phlaeas). Deze relatief bescheiden plant kleurt in de zomer de velden prachtig rozerood.
Veldzuring is een vaste, tot 1 meter hoge, tweehuizige plant. Dat wil zeggen dat een plant alleen mannelijke of vrouwelijke bloemen heeft. De onopvallende bloemen staan in een slanke pluim en hebben een bloemdek dat uit twee kransen van drie blaadjes bestaat - waarvan de binnenste in de vrouwelijke bloemen uitgroeien tot de vruchtkleppen die het driekantige vruchtje bedekken.
Een bekend Vlaams recept met de bladeren van de veldzuring, is Paling in het Groen. Behalve als groente in soep, stamppot of salades, werd het sap van de bladeren wel gebruikt om ijzervlekken uit textiel te verwijderen en tegen jeugdpuistjes.
De stengel heeft een rabarberachtig zure smaak en is niet zo vezelig als de stengels van andere zuringen. De plant wordt gebruikt in salades en zuringsoep en is rijk aan vitamine C.
Het diende vroeger als voorjaarsrantsoen tegen scheurbuik. Ook werd het gebruikt tegen spijsverteringsstoornissen.
De planten kunnen vrij veel oxaalzuur bevatten. Een kleine portie is niet schadelijk, maar de bladeren moeten niet in grote hoeveelheden worden gegeten. Het oxaalzuurgehalte wordt verlaagd als de plant wordt gekookt.
https://www.botanischetuinen.nl/nl/plant/1183/veldzuring
Meer informatie op: https://waarnemingen.be/species/7368/
Disclaimer:
"Wilde planten in Brugge" is niet verantwoordelijk voor eventuele schade, van welke aard dan ook, als gevolg van het gebruik van planten voor medische of culinaire doeleinden. “Wilde planten in Brugge” kan niet aansprakelijk gesteld worden voor aanspraken die voortkomen uit de verkeerde determinatie van een kruid of het verkeerde gebruik ervan in de ruimste zin van het woord. Dit artikel vervangt niet het deskundig advies van een arts of een erkend fytotherapeut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten