 |
| Perzikkruid - Persicaria maculosa |
Perzikkruid is een een eenjarige, inheemse soort, uit de Duizendknoopfamilie. Vanwege de roze kleur van de kleine bloemen is hij genoemd naar de perzik. Op vers omgewerkte grond kan perzikkruid snel tot wasdom komen. Perzikkruid is een echte pioniersplant.
 |
| Foto © Marc Willems |
 |
| Perzikkruid - Persicaria maculosa |
De vorm van het tuitje is een andere aanwijzing, maar dan heb je een loep of macrolens nodig om het goed te kunnen zien. Op onderstaande foto zie je op de stengel verdikkingen. Die worden knopen genoemd. Om deze stengelknopen zitten tuitjes. Uit deze tuitjes lijken bij perzikkruid een rij lange wimpers te komen, terwijl bij beklierde duizendknoop geen of erg korte bewimpering aanwezig is.
 |
| Foto © Nic Carsauw |
 |
| Foto © Nic Carsauw |
Persicaria maculosa , Polygonum Persicaria wordt door niet-geïnformeerde mensen gezien als slechts een invasief onkruid dat snel moet worden weggegooid en verwijderd. Maar... Elk deel is eetbaar. Het kan het beste worden geconsumeerd vanaf het midden van de lente tot de late herfst. De bladeren, stengels en bloemen kunnen zowel rauw als gekookt worden gegeten. Deze wilde eetbare plant heeft een smaak die doet denken aan sla.
Deze plant is samengesteld uit hoge percentages natuurlijke suikers, vezels, fenolzuren en tannines.
Hoewel er geen specifieke vermelding is gemaakt voor deze soort, zijn er berichten dat sommige leden van dit geslacht lichtgevoeligheid kunnen veroorzaken bij daarvoor gevoelige mensen.
Veel soorten bevatten ook oxaalzuur (de kenmerkende citroenachtige smaak van zuring). Hoewel deze stof niet giftig is, kan deze stof andere mineralen binden, waardoor deze niet meer beschikbaar zijn voor het lichaam en tot een tekort aan mineralen leiden. Een aantal veel voorkomende voedingsmiddelen, zoals zuring en rabarber, bevatten oxaalzuur en de bladeren van de meeste leden van dit geslacht mag men slechts in gematigde hoeveelheden eten. Door de bladeren te koken, wordt het gehalte aan oxaalzuur verminderd. Mensen met een neiging tot reuma, artritis, jicht, nierstenen of hyperaciditeit moeten extra voorzichtig zijn als ze deze plant in hun dieet opnemen, omdat het hun toestand kan verergeren.
Uit deze plant kan een gele kleurstof worden geproduceerd, waarbij aluin als beitsmiddel wordt gebruikt.
Een aantal foto's in dit artikel zijn van de hand van Nic Carsauw. Waarvoor dank! De website van Nic is te vinden op: https://natuurinmechelen.blogspot.com/
We bevelen zijn "Wilde natuur in Mechelen" hartelijk aan.
Op onderstaande websites vind je wat meer uitleg:
https://www.floravannederland.nl/planten/perzikkruid
https://nl.wikipedia.org/wiki/Perzikkruid
https://www.naturetoday.com/intl/nl/nature-reports/message/?msg=30879
https://www.ecopedia.be/planten/perzikkruid
https://www.songofthewoods.com/ladys-thumb-polygonum-persicaria/
https://www.eattheweeds.com/lady-thumbs/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7221584/
Een interessant boek vindt u op: https://www.bookspot.be/images/active/InkijkPDF/cb/9789021568102.pdf
Disclaimer:
De informatie op deze website is enkel bedoeld voor educatieve doeleinden. Deze site vertelt het traditionele gebruik van specifieke planten zoals vastgelegd in de loop van de geschiedenis. De aangeboden informatie is gebaseerd op bekende en betrouwbare actuele en historische bronnen. Deze site vervangt geen deskundig advies voor medische behandeling, culinaire toepassingen of ritueel gebruik van planten. De auteur raadt ten stelligste af om op eigen houtje met (wilde) planten te experimenteren. "Wilde planten in Brugge" is niet verantwoordelijk voor eventuele schade, van welke aard dan ook, als gevolg van het gebruik van planten voor medische, culinaire of rituele doeleinden. De auteur kan niet aansprakelijk gesteld worden voor aanspraken die voortkomen uit de verkeerde determinatie van een kruid of het verkeerde gebruik ervan in de ruimste zin van het woord.